ఆహా అద్భుతమైన ఫీలింగ్ కలిగింది..."స్వరాలాపనే సరాగాలుగా..." అంటూ ఆ పాట వినగానే. ఎప్పుడో నేను ఆరో తరగతి చదువుతున్న రోజుల్లో మొదటిసారిగా పాడుతా తీయగా అనే ఒక కార్యక్రమం మొదలయ్యింది. ఒక్క ఎపిసోడ్ కూడా మిస్సవ్వకుండా చూసేవాడిని. కేవలం పాడేవారి కోసమే అనుకుంటే పొరపాటే...అక్కడ ఆ పెద్దాయన చెప్పే కబుర్లు, మంచి మాటల కోసం చూసిన రోజులే ఎక్కువ. ఒక రకంగా తెలుగు భాష మీద నాకు ఇంతటి అభిమానం ఏర్పడటానికి ఆయన పాడుతా తీయగాలో చెప్పిన మాటలే కారణం.
అప్పటికే నాకు తెలుగు పిచ్చి బాగా ఉండేది...ఒకమారు, మా ఇంగ్లీషు టీచరైతే మా అమ్మగారికి "వీడిని కొంచెం తెలుగు పిచ్చి తగ్గించుకోమని చెప్పండి, ప్రస్తుతం అంతా బాగానే ఉంది కానీ, మరీ ఇంత పిచ్చి ఉంటే నా సబ్జెక్టుని వీడు నెగ్లెక్ట్ చేసేస్తాడు. ఆ తర్వాత మీ ఇష్టం" అని తేల్చి చెప్పేశారు. ఇంటికొచ్చక మా అమ్మగారు మీ టీచరు ఇలా అన్నార్రా అని చెప్పి "అయినా, నిన్నని ఏం లాభంలే మీ నాన్నగారికి ఉన్న ఆ తెలుగు పిచ్చి నీకు కూడా వచ్చింది...ఎక్కడికి పోతాయి..." అని నిట్టూర్చేసింది. మరే, మా నాన్నగారు తెలుగు మస్టారు అవుదాం అనుకునేవారట ఆ రోజుల్లో...కాని కుదరలేదట. అది అలా ఉండగా, నాకూ, చెల్లికీ, ఇద్దరికీ తెలుగు పిచ్చి వంశ పారంపర్యంగా వచ్చేసింది. దానికి తోడు ఈ పెద్దాయన, "ల" కాదమ్మా "ళ" అని పలకాలి..."చలి" లొ చ ని సరిగ్గా పలకాలి, మనం తెలుగు వాళ్ళమవ్వడం మన అదృష్టం, గర్వ పడాలి మనం...అని చెప్తుంటే, అది నా పిచ్చికి పరాకాష్ట అవ్వక మానుతుందా?
ఆ తర్వాత, మా టీవీలో "పాడాలని ఉంది" అని మరో ప్రోగ్రాం చేశారు బాలు గారు. అది నేను, చదువు ధ్యాసలో పడి, అంతగా ఫాలో అవ్వలేకపోయినా, అడపాదడపా చూస్తునే ఉండేవాడిని. దాన్లో కూడా ఈ వారం మంచి మాట అనీ, ఈ వారం పద్యం అని, ఆహా అదరగొట్టేసేవారు. ఆ తర్వాత రకరకాల ఛానల్స్ లో రకరకాల ప్రోగ్రాంలు, రియాలిటీ షోలూ మొదలైపోయాయి. నాకైతే ఒక్కటీ నచ్చేది కాదు. కొంచెం చెప్పుకోదగ్గవి అంటే, శైలజ గారు జడ్జిగా వచ్చే షోలు కొంచెం బాగానే ఉండేవి. మరి, ఆ అన్నకి చెల్లెలాయే...అన్నగారంత కాకపోయినా, ఆవిడ తీరు ఆవిడది అనిపించేవారు. గత రెండు మూడేళ్ళుగా అనుకుంటేనే ఉన్నా, బాలూ గారు ఇలాంటి షో ఒకటి చేస్తే బాగుంటుంది అని, మొత్తానికి ఇన్నాళ్ళకి మనకి ఆ అదృష్టం దక్కింది. అయ్యో, ఇంట్లో లేను, ఇక్కడ టీవీ లేదే అని కించిత్ బాధగా ఉన్నా, యూట్యూబ్ నే ఒక సాధనం ఉన్నందుకు సంతోషపడుతున్నాను. కొంచెం ఆలస్యమైనా, ఆ ప్రోగ్రాం చూస్తూ..."తనివి తీరలేదే, నా మనసు నిలువలేదే" అని పాడేసుకుంటున్నాను.
ఇన్నాళ్ళుగా నేను ఏకలవ్య శిష్యరికం చేస్తూ ఆరాధిస్తున్న మా గురువు గారు, ఇక ఈ కొత్త పాడుతా తీయగాలో ఇంకెన్ని కొత్త కొత్త విషయాలు నేర్పిస్తారో వేచి చూడాల్సిందే మరి...
అప్పటికే నాకు తెలుగు పిచ్చి బాగా ఉండేది...ఒకమారు, మా ఇంగ్లీషు టీచరైతే మా అమ్మగారికి "వీడిని కొంచెం తెలుగు పిచ్చి తగ్గించుకోమని చెప్పండి, ప్రస్తుతం అంతా బాగానే ఉంది కానీ, మరీ ఇంత పిచ్చి ఉంటే నా సబ్జెక్టుని వీడు నెగ్లెక్ట్ చేసేస్తాడు. ఆ తర్వాత మీ ఇష్టం" అని తేల్చి చెప్పేశారు. ఇంటికొచ్చక మా అమ్మగారు మీ టీచరు ఇలా అన్నార్రా అని చెప్పి "అయినా, నిన్నని ఏం లాభంలే మీ నాన్నగారికి ఉన్న ఆ తెలుగు పిచ్చి నీకు కూడా వచ్చింది...ఎక్కడికి పోతాయి..." అని నిట్టూర్చేసింది. మరే, మా నాన్నగారు తెలుగు మస్టారు అవుదాం అనుకునేవారట ఆ రోజుల్లో...కాని కుదరలేదట. అది అలా ఉండగా, నాకూ, చెల్లికీ, ఇద్దరికీ తెలుగు పిచ్చి వంశ పారంపర్యంగా వచ్చేసింది. దానికి తోడు ఈ పెద్దాయన, "ల" కాదమ్మా "ళ" అని పలకాలి..."చలి" లొ చ ని సరిగ్గా పలకాలి, మనం తెలుగు వాళ్ళమవ్వడం మన అదృష్టం, గర్వ పడాలి మనం...అని చెప్తుంటే, అది నా పిచ్చికి పరాకాష్ట అవ్వక మానుతుందా?
ఆ తర్వాత, మా టీవీలో "పాడాలని ఉంది" అని మరో ప్రోగ్రాం చేశారు బాలు గారు. అది నేను, చదువు ధ్యాసలో పడి, అంతగా ఫాలో అవ్వలేకపోయినా, అడపాదడపా చూస్తునే ఉండేవాడిని. దాన్లో కూడా ఈ వారం మంచి మాట అనీ, ఈ వారం పద్యం అని, ఆహా అదరగొట్టేసేవారు. ఆ తర్వాత రకరకాల ఛానల్స్ లో రకరకాల ప్రోగ్రాంలు, రియాలిటీ షోలూ మొదలైపోయాయి. నాకైతే ఒక్కటీ నచ్చేది కాదు. కొంచెం చెప్పుకోదగ్గవి అంటే, శైలజ గారు జడ్జిగా వచ్చే షోలు కొంచెం బాగానే ఉండేవి. మరి, ఆ అన్నకి చెల్లెలాయే...అన్నగారంత కాకపోయినా, ఆవిడ తీరు ఆవిడది అనిపించేవారు. గత రెండు మూడేళ్ళుగా అనుకుంటేనే ఉన్నా, బాలూ గారు ఇలాంటి షో ఒకటి చేస్తే బాగుంటుంది అని, మొత్తానికి ఇన్నాళ్ళకి మనకి ఆ అదృష్టం దక్కింది. అయ్యో, ఇంట్లో లేను, ఇక్కడ టీవీ లేదే అని కించిత్ బాధగా ఉన్నా, యూట్యూబ్ నే ఒక సాధనం ఉన్నందుకు సంతోషపడుతున్నాను. కొంచెం ఆలస్యమైనా, ఆ ప్రోగ్రాం చూస్తూ..."తనివి తీరలేదే, నా మనసు నిలువలేదే" అని పాడేసుకుంటున్నాను.
ఇన్నాళ్ళుగా నేను ఏకలవ్య శిష్యరికం చేస్తూ ఆరాధిస్తున్న మా గురువు గారు, ఇక ఈ కొత్త పాడుతా తీయగాలో ఇంకెన్ని కొత్త కొత్త విషయాలు నేర్పిస్తారో వేచి చూడాల్సిందే మరి...
